Dokarmiamy ptaki

„Spotkał wróbel przyjaciela :
-Słuchaj koleś, jest afera!
Śniegu tyle napadało,
że karmniki zasypało.
Tu drogówka nie dojedzie,
więc jesteśmy w wielkiej biedzie….
Na to rzecze wróbel drugi :
U sikorki mam już długi.
Miałem oddać ziaren siedem,
co ja zrobię teraz… nie wiem…
W brzuchu strasznie z głodu burczy,
już żołądek mi się kurczy!
Trzeba lecieć gdzieś na łowy….
Ja do tego nie mam głowy!
Szukać much gdzieś w środku zimy?
Do Afryki polecimy!
Pierwszy na to : ja nie lecę,
Chociaż pomysł… nie zaprzeczę
Całkiem niezły z założenia,
lecz ja z racji zasiedzenia
w Polsce znaleźć ziarna wolę.
Pozostaje więc… przedszkole.
Tam są dzieci i pomogą!
I ruszyły ptaszki drogą.
A dla dzieci? Radość wielka,
Rzucić ziaren dla wróbelka!” (autor: Dorota Kluska)